مهدی اسدی 
پیشرانه- بعد از محدودیتهای سایت ثبت سفارش در اواخر سال ۹۶ و متعاقب آن بسته شدن واردات خودرو به همراه ۱۴۰۰ قلم کالا در تیرماه ۹۷، عملاً خودرو از سبد واردات خارج شد حتی از منظر ردهبندی کالایی جهت تخصیص ارز هم شانسی بهتر از کالای غیرضروری که ارزبری داشته و نرخهای بانکی، سنا و غیره به آن تعلق نگرفته و صرفاً با ارز آزاد با ارز متقاضی روبرو شد بیشتر از زمزمه بلکه با سیلی از محدودیتها روبرو شد.
به گزارش وبسایت خبری «پیشرانه» این شروع راهی بود که اول به اسم حمایت از تولید داخل و بعد کمکم محدودیت ارز و جلوگیری از خروج آن خیلی شعارگونه سبب تشنج و تشدید قیمت در بازار خودرو و به طبع آن هیجانات کاذب در بازارهای سرمایه گردید.
بیشک رقابت بین تولید و واردات در همه کشورهای توسعهیافته و نیافته وجود دارد ولی در کشور ما کاملاً فرمایشی و توصیهای ست، به اسم حمایت از تولید با محدودیتهای واردات خودرو قیمت در بازار هیجانی شد و با به هم خوردن عرضه و تقاضا تورم عجیبی در بازار خودرو رقم خورد.
خلاصه امر کشمکشها بسیار شدید شد و بحران، تورم و سفتهبازی و از همه دردناکتر اینکه رانت ایجاد شد.
و درنهایت شرکتهای تولیدکننده در پی حرفهای نهچندان دلچسب و با ثبات شورای رقابت و کمیته قیمتگذاری خودرو از فرصت افزایش نرخ ارز و به دنبال آن افزایش قیمت خودروهای وارداتی بهره بردند و قیمت خودروهایشان را تا رنج اعداد چند صدمیلیونی بالا برند تا دست مشتری مصرفکننده از خرید خودروهای مونتاژی کوتاهتر بماند.
در این مدت و در پی اعلام بودجه توسط دولت، حرفهای ضدونقیض در خصوص احتمال واردات خودرو مطرح شد که همزمان با نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به بیثباتی بازار و ریزش قیمتها کمک کرد.
سؤال اما اینجا است؛ واقعاً بحث واردات خودروهای کارکرده به چه منظور است؟
درجایی که دیگر شرکت واردکننده رسمی و غیررسمی وجود ندارد و جملگی به انحطاط و انحلال کشیده شدهاند، ایجاد حباب قیمت در بازار و قیمتگذاری هیجانی صرفاً توسط واسطهها و بالأخص خریدارانی صورت گرفته که در پی سوداگری به گرانی قیمتها دامن زدهاند و این دور از اقدامات شرکتهای واردکننده بوده است، چون خودروی برای واردات نداشتهاند و آن دسته هم که در گمرک خودرو دارند یا در صف تحویل تعهدات معوق شده است یا توقیفی مشتریان شاکی که باز به همان تعهدات برمیگردد فقط صف انتظار تحویل خودروشان بهواسطه شکایتی که کردهاند و حکمی که گرفتهاند بههمخورده است.
همه این صحبتها به اینجا میرسد:
منافع اصلی واردات خودرو کارکرده برای چه گروه و یا شرکتهایی است؟ و اینکه آیا راهکار و زیرساختی برای آن وجود دارد؟
برای واردات خودرو نو نیاز به اخذ مجوزهایی مانند استاندارد، محیطزیست و همولوگیشن هست.
آیا برای خودروهای کارکرده وارداتی این الزامات رعایت میشود، اگر لزوم دارد که رعایت شود با کدام اسناد و مدارک شرکت مادر، اگر لزومی برای رعایت وجود ندارد پس چرا در سالهای گذشته اینهمه فشار به شرکتهای واردکننده تحمیل شد؟!
از طرفی کیفیت فنی و سلامت بدنه خودروهای مذکور را چه کسی تضمین میکند، عدم دستکاری و کم شدن کیلومتر کارکرد خودروها، خوردگی و تصادف بدنه و سپر و متعلقات آن، سلامت فنی موتور و گیربکس و قطعات فنی و برقی خودرو و …
سؤال دیگر اما این است؛ مگر واردات خودرو کارکرده ارزبری ندارد؟
چرا سری که درد نمیکند را دستمال میبندند؟! اگر قرار باشد هزار واحد خودرو دستدوم وارد شود و قیمت هر دستگاه ۳۰ تا ۴۰ درصد پایینتر باشد تمرکز روی همان واردات خودرو نو باشد و ۵۰٪ تعداد مدنظرشان را بیاورند شرایط بهتر خواهد شد.
هم خودرو روز وارد میشود که از سلامت و تکنولوژی بهتری برخوردار هست، هم دردسرهای مشکلات خودروهای دستدوم ازجمله درب موتور و درب و گلگیر تعویضی، قطعات غیر اصلی و دهها مشکل ریزودرشت دیگر را نخواهد داشت.
نویسنده: مستر مارکتر
مطالب ویژه شما
نظر شما چیست؟