جای خالی برنامه‌ای مدون مرتبط با صنعت خودرو در تبلیغات انتخاباتی

پیشرانه- خودرو همپای موضوعات معیشتی در مهد توجه مردم قرار دارد. شاید مهم‌ترین دلیل این حجم از اهمیت خودرو در افکار عمومی، پروپاگاندای دولتی در چهار دهه گذشته و وعده‌های مکرر دولتمردان در این حوزه باشد که وضعیت امروز این صنعت نشان می‌دهد هیچ‌کدام محقق نشده است.

به گزارش وب‌سایت خبری «پیشرانه» در انتخابات اخیر هم هرچند جسته‌وگریخته، نامزدهای انتخابات در خصوص این صنعت اظهارنظر کرده‌اند و حتی یکی از کاندیداها نسبت به تشکیل ستاد خودرو اقدام کرده است، ولی همچنان راهکارهای قابل نقد و بررسی ارائه نمی‌شود.

کلی‌گویی بدون ارائه راهکارهای جامع تنها معضل مبارزات انتخاباتی در ایران نیست که برنامه‌های مصوب مجلس و دولت هم عموماً بیش‌تر از آمال و آرزو نیست.

حتی افرادی که ادعا می‌کنند سال‌ها برای موضوعات کشور برنامه‌ریزی کرده‌اند و آمادگی کامل دارند، برنامه‌های جامع و اجرایی مدون و مکتوبی را به عموم ارائه نمی‌کنند تا بشود میزان کیفیت و واقع‌گرایی برنامه‌ها را بررسی کرد.

فارغ از تأثیر عمیق انحرافات در تحلیل پایه آماری در اظهارنظرها، مشکل اصلی همه کاندیداها نداشتن یک برنامه مدون قابل‌بررسی است و معمولاً بیشتر از برنامه، اهدافی آرزومندانه ارائه می‌کنند.

صنعت خودرو که دومین صنعت کشور بعد از نفت نامیده می‌شود هرچند از گردش مالی بسیار کمتری از صنایعی مانند ساختمان برخوردار است، در بدترین روزهای خود از تاریخ تأسیس است.

سیاست‌های چهار دهه اخیر مبنی بر توانایی داخلی و تمرکز صرف بر بازار داخلی و ساخت قطعات فارغ از کیفیت و نقطه اقتصادی آن، تنها بر تکیه بر تورم ۲۵% کشور زنده مانده است که البته حتی این تورم هم نتوانسته آن را نجات دهد و هم‌اکنون با زیانی سنگین و بدهی چند صد هزار میلیارد تومانی روبرو است که از ارزش کل دارایی‌ها و احداث خود بسیار بیشتر است.

بی‌توجهی به این مشکل بزرگ در عین ضعف شدید در قدرت خرید مردم ناشی از موج کشنده تورمی دو سال اخیر، نادیده گرفتن ابر چالشی است که به‌زودی صنایع خودروسازی با آن روبرو خواهد شد.

راهکارهای مانند قیمت عادلانه که خود تعریف مشخصی ندارد و یا تولید دو میلیون دستگاه بدون آنکه حجم بازار در نظر گرفته شود سرریز فن‌آوری دفاعی به صنعت خودرو بدون آنکه به ذات متفاوت این دو موضوع و تجربه ورود نظامیان از سال‌های ۸۰ به خودروسازی دقت شود، افزایش پله کانی تعرفه به‌جای کاهش آن و سایر موضوعاتی که این روزها مطرح‌شده است، هیچ‌کدام تناسخ و تناسبی با وضعیت موجود ندارد.

بازار شدیداً منقبض خودرو یک واقعیت است که با رشد اقتصادی و کنترل تورم مدیریت می‌شود. بنا به اظهار وزیر صمت، بیش از ۴۵% تولید سال گذشته به بازار عرضه نرسیده است که خود نشان‌دهنده این واقعیت است که بازار با قیمت‌های فعلی توانایی جذب ۵۵۰ هزار دستگاه خودرو را به‌سختی دارد!

حال تولید دو میلیونی بدون ارائه تسهیلات بانکی ارزان، با چالش شدید مشتری مواجه است و فروش تسهیلاتی با چالش نقدینگی تولید!

حل‌وفصل موضوعاتی مانند برجام و FATF که این سال‌ها محل انتقادات شدید نئو اصولگرایانی که به نظر به قدرت نزدیک هستند پیش‌نیاز ضروری است که باید به آن تن بدهند، هرچند مطلقاً کافی نیست و صرف حل این دو مسئله مشکلی حل نمی‌شود ولی لاینحل ماندن آن، مشکلات را پیچیده‌تر می‌کند.

موضوع مهم بروکراسی و دیوانسالاری اداری در ایران که ریشه همه ناکارآمدی‌ها و انحصارها است هم به‌مانند بقیه موضوعات بدون ارائه راهکار و برنامه عملیاتی مشمول تبیین آرزوها و رؤیاها شده است.

مشخص نیست با این بروکراسی کشنده اداری که حتی ثبت یک شرکت ساده تجاری از مرحله تائید نام تا اخذ کارت بازرگانی بیش از یک سال زمان نیاز دارد، رقابت‌پذیری چگونه در دسترس قرار می‌گیرد.

آزادی واردات و جدایش بازار و تولید از یکدیگر و ایفای حق مسلم انتخاب مشتری در بازار خودرو هم مسکوت است. حال کمتر از یک هفته به زمان رأی‌گیری باقی است، خوب است نامزدهای محترم طی یک مدرک مدون و مکتوب، برنامه‌ها و یا حتی اهداف و آمال خود را برای این بازار خسته مشخص کنند تا هم به جامعه در تصمیم‌گیری کمک کند و هم بعدها در صورت پیروزی مستند به برنامه انتخاباتی بشود عملکردها را پایش کرد.

نوشته: فربد زاوه