پیشرانه- دولت چهاردهم در حالی سکان امور اجرایی کشور را در دست گرفته است که صنعت خودروسازی حال و روز خوبی ندارد. بازار خودرو بیماری بدون طبیب و درمان روی دستش مانده است و انتظارات از آن هر روز بیشتر میشود. آیا این دولت میتواند نسخهای شفا بخش پیدا کند. در بازار خودرو برخلاف روزهای […]
پیشرانه- دولت چهاردهم در حالی سکان امور اجرایی کشور را در دست گرفته است که صنعت خودروسازی حال و روز خوبی ندارد. بازار خودرو بیماری بدون طبیب و درمان روی دستش مانده است و انتظارات از آن هر روز بیشتر میشود. آیا این دولت میتواند نسخهای شفا بخش پیدا کند.
در بازار خودرو برخلاف روزهای آخر دولت سیزدهم، خبری از کاهش قیمتها نیست. پیرو برخی مسائل بین المللی و افزایش نرخ ارز، باز هم به مسیری که میشناسد بازگشته است.
این بازار در وضعیتی قراردارد که در حال حاضر تمام فعالیت های آن با نرخ ارز تنظیم میشود. فعالیتهایی که فقط مجازی هستند. چون داد وستد خاصی در آن صورت نمیگیرد.
بسیاری از کارشناسان معتقدند که این بازار از مانند کلیت اقتصاد کشور بیمار است و علت این بیماری را در ۳ عامل قیمتگذاری دستوری، دخالت و نفوذ دولت و انحصار خلاصه میکنند.
اما به نظر می رسد این بیمار بی طبیب و درمان تنها یک بیماری دارد که سرمنشاء سایر بیماریهای شده است.
به بیان ساده تر دخالت و نفوذ دولت ها را میتوان علت تمام مشکلات و مصائب و بیماری ها این صنعت دانست
همین دخالت و نفوذ است که به هیچ عنوان به اثرات اقتصادی تصمیم ها و راهکارها نه تنها نگاه نمیکند بلکه اصلا برای آن اصلا اهمیت و شانی قائل نیست.
این دیدگاه تمام صنعت خودروسازی دولتی و غیردولتی را متعلق به خود و شیوه نگاه و تفکرش میداند.
به همین علت اصلا مهم نیست که تصمیماتی که میگیرد چه عواقبی دارد. در واقع در این سالها همیشه و همه جا از اقتصاد سوبسید دریافت کرده است. در حالی که باید عکس این قضیه صادق باشد.
با این حال هر دولتی که راس کار آمده، در ابتدا تخصص و توان دولتن قبلی را زیر سوال برده و راه درمان را نادرست اعلام کرده است؛ خود را پزشکی متبحر با دستانی معجزه گر دانسته و با همین ادعا نسخههای جدید نوشته است.
نسخههایی که در این سال های برای این صنعت نوشته شده، نه تنها شفا بخش نبوده است. در برخی موارد فقط احساس بهبودی را منتقل کرده است و با بی اثر شدن دارو حال بیمار وخیمتر شده است.
شاید تنها کاری که دولت یا در اصل حاکمیت اقتصادی برای بهبود حال این بیمار میتواند انجام دهد این باشد که دیگر برای پیدا کردن راه درمانی جدید تلاش نکند.
در این شرایط به نظر میرسد که دولت با توجه به اثراتی که خود باقی گذاشته است، دست از خود شفابخش پنداری برداشته و اجازه بدهد این بیمار برای درمان خودش پزشک مورد نیاز را پیدا کند.
نظر شما چیست؟