پیشرانه- با تمام حرف و حدیث ها، کنسرسیوم بخش خصوصی منتخب سهامداران شد. هیات مدیره تشکیل و اعضای آن نیز مشخص و کار به سرعت آغاز شده است. با توجه به حواشی و موانعی که پیش از برگزاری مجمع ایجاد شده بود به نظر می رسد که مخالفان به این راحتی کوتاه نخواهند آمد. دراین شرایط درک این نکته ضروری است که، ایران خودرو حالا آبروی و آینده بخش خصوصی است.
پر سر و صداترین و پر حاشیهترین مجمع سهامداران ایران خودرو ، برگزار و به پایان رسید. نتیجه به دست آمده را می توان آرزوی سالهای سال فعالان این صنعت و کارشناسان و منتقدان اقتصاد دولتی دستوری دانست.
در این مجمع که احتمال لغو آن به دلیل نامه دادستانی کل کشور و نامه رئیس هیات مدیره ایدرو و همچنین عدم رای قطعی شورای رقابت بسیار زیاد بود، نمایندگان بخش خصوصی از سوی سهامداران به عنوان اعضای جدید هیات مدیره ایران خودرو انتخاب شدند.
پیشتر نیز شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا نیز نحوه هدایت و مدیریت و مالکیت این شرکت بزرگ را طراحی و به سمع و نظر شورای رقابت رسانده بودند.
با این حال هفتهها پیش از برگزاری مجمع بخشی از رسانهها، کارشناسان، مسئولان و بخشی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با گزارش ها و مصاحبههای مکرر سعی داشتند که حضور این کنسرسیوم قطعه ساز را به عنوان یک خطر، یک انحصار جدید، یک عامل وابستگی و نفوذ بیشتر در بازار خودرو و یک عامل تعدیل نیروی کار معرفی و افکار عمومی را همراه خود کنند.
هرچند شاید این نگرانیها در جای خود درست و قابل بررسی باشد؛ اما آنگونه هم که عنوان می شد نیست و نمی تواند باشد. چرا که پیشتر نحوه انتقال مشخص شده است.
با این حال با توجه به هجمهها و فشارهایی که وجود داشت و همچنین نتیجه به دست آمده نمیتوان انتظار داشت که این بخش از مخالفان سرسخت آرام بنشینند و دیگر کاری به کار ایران خودرو نداشته باشند.
دراین شرایط یک سوال این است که نقش بخش خصوصی و موافقان این واگذاری چیست؟ سوال دیگر اینکه این کنسرسیوم که با توجه به تمام چالشها، برای مدیریت ایران خودرو پا پیش گذاشته است چه راهی باید در پیش بگیرد؟
موفقیت ایران خودرو بعد از این انتخاب می تواند ضامنی برای اعتماد و احترام بیشتر به بخش خصوصی باشد.
دراین میان هم موافقان و هم نمایندگان بخش خصوصی باید به این باور برسند که ایران خودرو حالا آبرو و آینده بخش خصوصی است. می تواند با انتخاب یک روش درست و تعامل با ارکان تولید، مسیر تازهای ایجاد کند و هم می تواند بدون توجه به دغدغه و نگرانی های واقعی، تجربه هفت تیپه و هپکو را تکرار و تمام فرصت های خصوصی سازی را نابود کند.
نظر شما چیست؟