اصرار بر ادامه خودروسازی دولتی ؛دلسوزی یا رانت

پیشرانه – طی سال های اخیر همیشه طیف وجریانی مخالف خروج دولت از بنگاه داری و مدیریت و دخالت حضور داشته و دارند. اما در یک ماه گذشته هجمه و حمله های علیه بخش خصوصی شدت گرفته است. این اصرار بر ادامه خودروسازی دولتی چه علتی دارد؟ آیا واقعا آنها دلسوز مردم ، مصرف کنندگان واقعی و کشور هستند یا رانت و مسائلی این چنینی درمیان است؟

به گزارش وب سایت خبری پیشرانه، بعد از برگزاری مجمع پر حاشیه و هیاهوی ۱۷ بهمن ایران خودرو که همچنان نیز ادامه دارد،مخالفان خصوصی سازی نه تنها دست از کار نکشیده اند ، بلکه به صورت هدفمند تخریب اذهان عمومی و اثرگذاری منفی بر این روند را با شدت ، جدیت و دقت بیشتری انتخاب کرده اند.

ادامه انتشارگزارش ها ، بیانیه و مصاحبه ها علیه هیات مدیره و انتخابات اخیر این مجمع در رسانه های نزدیک یک بخش از این مخالفت های دامنه دار و هدفمند به شمار می آید.بخش دیگر را آنان در رسانه ملی آغاز کرده اند.

به تازگی نیز یکی ازنمایندگان مجلس شورای اسلامی با حضور در یکی از برنامه های پربازدید صبحگاهی مسیر تخریب را ادامه داده است.این نماینده در شرایطی دست به این اقدام زده است که به نظر می رسد خصوصی سازی دیگر خودروساز بزرگ کشور نیز به صورت جدی در دستور کار قرار داشته و خریداران متعددی هم برای آن وجود دارد.

به نظر می رسد این بخش از مخالفان با توجه به تاکید مقامات ارشد کشور مبنی بر واگذاری سهام دولتی خودروسازان و نظارت به جای دخالت نمی توانند به صورت علنی با خود ” خصوصی سازی ” مخالفت کنند. بنابراین آنها در تلاش هستند که با تحریک و تخریب افکار عمومی و افزایش تعداد مخالفان مسیر را منحرف کنند.

به همین دلیل این روزها بر مسائلی مانند اهلیت ، انحصار ، تعارض منافع ، دستور قضایی ، غیرقانونی بودن مجمع همچنان اصرار وتاکید دارند. در کنار استفاده ابزاری از این واژه ها با تاکید موکد براینکه مخالف خصوصی سازی نیستند ، بخش دیگری از برنامه خود برای منحرف کردن خصوصی سازی را در دستور کار قرارداده اند.

این بخش از مخالفان بنا به دلایل متعدد از جمله توان استفاده از این ۲ خودروساز برای ترمیم چهره خود در حوزه های انتخابیه ، ایجاد سایت های بی حاصل شهرستانی ، تحمیل نیروکار از نوع عادی و نور چشمی در تلاش هستند که به رغم تحمیل زیان به مردم و سهامداران همچنان آنها دولتی یا شبه دولتی باقی بمانند.

نکته تاسف آور این است که این بخش از افراد ، تنها به بیان بخشی از ماجرا می پردازند که نظرات خودشان را تائید و تخریب را عمیق تر می کند. اما اصل ماجرا را نمی گویند.چرا که خودشان با توجه به جایگاهی که دارند زیر سوال می روند. اما آیا واقعا منافع فردی و گروهی وجناحی بر رانت و منافع ملی ارجحیت دارد؟ آیا واقعا آنها دلسوز مردم هستند؟