اثرات توافق ایران و آمریکا بر بازار خودرو
پیشرانه – دور اول مذاکرات جدید ایران و آمریکا با ذهنیت روشن دو طرف به هفته آینده موکول شده است. این روند فضای روشنی را برای بازار خودرو به وجود آورده است و بسیاری می خواهند بدانند که اثرات کوتاه مدت و بلند مدت توافق ایران و آمریکا بر خودروسازی ایران چه خواهد بود.
به گزارش وب سایت خبری پیشرانه ، بنا به آنچه دو طرف مذاکره گفته اند ، فضای پیرامون گفت و گوی ایران و آمریکا مثبت بوده است. البته هنوز نتیجه ای حاصل نشده و ممکن است این مسیر با حوادث گوناگونی روبرو شود. با این حال با توجه به اثرات سوء تحریم های یکجانبه آمریکا علیه ایران ، رفع آن نیز می تواند باعث تغییرمسیر و رویکرد بازار خودرو شود.
به عبارت ساده تر توافق احتمالی میان ایران و آمریکا میتواند تأثیرات متعددی بر صنعت خودروسازی ایران داشته باشد. این تأثیرات هم در بازه زمانی کوتاه مدت و هم در بلند مدت موثر خواهند بود.
به عنوان مثال با انتشار اخبار مربوط به آغاز مذاکرات، بازار ارز واکنش مثبتی نشان داده و نرخ دلار کاهش یافته است. کاهش نرخ ارز در صورت ادامه دار بودن این فضای مثبت می تواند منجر به کاهش قیمت خودرودر بازار شود. حتی اگر مانند یکی دو سال اخیر خرید و فروش چندانی شکل نگیرد و بازار تا تعیین تکلیف نهایی همچنان میزبان رکود باشد بازهم اثرات کوتاه مدت باعث عقب نشینی قیمت ها خواهد شد.
ضمن اینکه نفس خبر مذاکرات باعث افزایش امیدواری در بازار شده و انتظارات مثبتی نسبت به آینده ایجاد کرده است. به نحوی که ک کاهش نسبتی قیمت ها و آغاز روند عقب نشینی آن در صورت احساس مثبت بودن مذاکرات و به توافق رسیدن ، می تواند منجر به تحریک طرف تقاضا و افزایش داد وستدها شود.
در واقع کسانی که به بهانه ی کسب سود اقدام به خرید خودرو کرده اند برای جلوگیری از ضرر و زیان تلاش می کنند با قیمت های مناسب خودروهای دپو شده را عرضه کنند. عرضه هایی که می تواند ناترازی موجود را کاهش داده و یخ قیمت ها را آب کند.
گذشته از اثرات کوتاه مدت و وارد کردن شوک روانی ، توافق احتمالی اثرات بلند مدت هم خواهد داشت که از جمله آن می توان به بازگشت شرکتهای بینالمللی اشاره کرداین امر میتواند منجر به انتقال فناوریهای نوین، بهبود کیفیت محصولات و افزایش رقابت در بازار داخلی شود.
همکاری با چین نیز تحت تأثیر این توافق قرار خواهد گرفت. در سالهای اخیر، صنعت خودروسازی ایران به شدت به همکاری با شرکتهای چینی وابسته شده است. حتی در صورت توافق با آمریکا، به دلیل سرمایهگذاریهای انجامشده و تعهدات موجود، ادامه همکاری با چین اجتنابناپذیر خواهد بود. اما نوع و نحوه تعامل و چانه زنی ومذاکره به طور طبیعی و قطعی تفاوت خواهد کرد. چرا که دیگر چین در ایران بدون رقیب نخواهد ماند.
نظر شما چیست؟