ایران خودرو دیزل واگن هود پلاس را معرفی کرد! بازگشت پیرمرد جاده ای

در اقدامی که بیشتر شبیه به تلاش برای زنده نگه داشتن یک یادگار تاریخی است تا نوآوری واقعی، شرکت ایران خودرو دیزل نسخه فیس لیفت شده کامیون واگن هود را با نام واگن هود پلاس معرفی کرده است. این کامیون که ریشه در دهه ۱۹۵۰ میلادی دارد، حالا با تغییراتی ظاهری که الهام گرفته از مرسدس بنز زتروس است، قرار است دوباره به خط تولید بازگردد. اما آیا این به روزرسانی واقعا می تواند مشکلات عمیق یک محصول فرسوده را پنهان کند، یا فقط یک لایه رنگ تازه روی یک اسکلت قدیمی است؟

کامیون واگن هود، که در ایران با نام های مختلفی مانند بنز مایلر یا سری L مرسدس بنز شناخته می شود، بیش از شش دهه است که در جاده های کشور جولان می دهد. تولید آن در آلمان اصلی در سال ۱۹۹۵ متوقف شد، اما در ایران، از اواخر دهه ۱۳۳۰ شمسی توسط شرکت خاور آغاز شد و پس از ادغام با ایران خودرو دیزل، همچنان ادامه یافته است. این کامیون در پروژه های عمرانی، حمل ونقل سنگین و حتی کاربری های نظامی نقش داشته، اما حالا با استانداردهای مدرن جاده ای دست و پنجه نرم می کند. ارتفاع زیاد از زمین، مصرف سوخت بالا و مشکلات ایمنی در تصادفات مانند له کردن خودروهای سواری همیشه سایه ای بر سر آن انداخته است. حالا ایران خودرو دیزل تصمیم گرفته با یک فیس لیفت، این مشکلات را حل کند، هرچند به نظر می رسد این تغییرات بیشتر برای پاس کردن استانداردهای اجباری باشد تا تحول واقعی.

تصاویر منتشرشده از واگن هود پلاس نشان می دهد که تمرکز اصلی روی دماغه خودرو بوده است. طراحان سعی کرده اند ظاهر آن را به زتروس کامیون آفرود مرسدس بنز برای مصارف معدنی و نظامی شبیه کنند. جلوپنجره بزرگ مشکی رنگ در بالا قرار گرفته، و چراغ های اصلی به شکل گرد داخل سپر نصب شده اند. سپر مشکی رنگ تا پایین کشیده شده تا مشکل ارتفاع زیاد را تا حدی برطرف کند، اما این تغییر بیشتر شبیه به یک وصله پینه است تا طراحی حرفه ای. جالب تر اینکه، مه شکن های استفاده شده از پژو پارس و سورن پلاس قرض گرفته شده اند  انتخابی که احتمالا برای کاهش هزینه ها بوده، اما نمی تواند حس یکپارچگی را القا کند. فرم کلی شیشه جلو، درها و پنجره ها بدون تغییر باقی مانده، و فعلا هیچ تصویری از داخل کابین منتشر نشده، که این ابهام را بیشتر می کند: آیا داخل هم همان حس دهه های گذشته را دارد، یا حداقل کمی مدرن تر شده؟

از نظر فنی، واگن هود پلاس تغییری اساسی نکرده و همچنان به پیشرانه قدیمی OM-355LA مجهز است یک موتور ۱۱.۵۸۰ سی سی شش سیلندر توربوشارژ که ۳۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۱۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می کند. این موتور با گیربکس شش سرعته دستی ZF جفت شده، و استاندارد آلایندگی آن از یورو ۴ به یورو ۵ ارتقا یافته، اما این به روزرسانی ها بیشتر برای رعایت قوانین جدید بوده تا بهبود عملکرد واقعی. مصرف سوخت بالا و استهلاک همچنان پابرجاست، و با توجه به اینکه این پیشرانه ریشه در دهه های گذشته دارد، بعید است بتواند با رقبای مدرن چینی یا اروپایی رقابت کند. ایران خودرو دیزل قبلاً مدل های ۱۹۳۰ و ۲۶۳۰ را با همین موتور عرضه کرده، و حالا پلاس هم احتمالا همان مسیر را می رود مسیری که بیشتر به حفظ وضعیت موجود شبیه است تا پیشرفت.

امکانات ایمنی و رفاهی اضافه شده هم جالب توجه است، اما نه به عنوان نوآوری، بلکه به عنوان الزامات استاندارد. مواردی مانند رادار هشدار خروج از خط (LDWS)، سیستم ترمز اضطراری هوشمند (AEBS)، سیستم کنترل الکترونیکی پایداری (ESP)، سیستم ضد لغزش (ASR)، ترمز ABS، بخاری درجا، گرمکن صندلی راننده، صندلی شاگرد با سنسور وزنی، چراغ های روشنایی در روز، تاخوگراف، بوق برقی، سیستم صوتی با دو بلندگو، و فیلتر رطوبت گیر ترمز. این لیست طولانی به نظر می رسد، اما بسیاری از آن ها سال هاست که در کامیون های مدرن استاندارد هستند. اضافه کردن آن ها به یک پلتفرم قدیمی، مثل نصب اپلیکیشن روی یک گوشی دهه ۹۰ میلادی است کار می کند، اما حس کهنگی همچنان باقی می ماند. علاوه بر این، لجن گیر اتوماتیک و سیستم کولر و بخاری هم اضافه شده، اما با توجه به سابقه واگن هود در شرایط سخت جاده ای ایران، باید دید چقدر دوام می آورند.

قیمت واگن هود پلاس هنوز اعلام نشده، اما با نگاهی به مدل های قبلی  تک محور ۱۹۳۰ با حدود ۴.۲ میلیارد تومان و جفت محور ۲۶۳۰ با ۵.۹۷ میلیارد تومان انتظار افزایش قیمت را داریم. این ارقام برای یک محصول که اساساً همان کامیون شش دهه پیش است، سؤال برانگیز است. آیا خریداران واقعاً حاضرند چنین مبلغی برای یک فیس لیفت بپردازند، در حالی که بازار پر از گزینه های چینی ارزان تر و مدرن تر است؟ ایران خودرو دیزل تاکنون اظهارنظری رسمی نکرده، و تصاویر فقط به بخش بیرونی محدود شده، که این سکوت را مشکوک می کند: آیا این پروژه به تولید انبوه می رسد، یا فقط یک آزمایش برای رفع تکلیف است؟

تاریخچه واگن هود پر از داستان های موفقیت در گذشته است، اما در دنیای امروز، جایی که کامیون های الکتریکی و خودران در حال ظهور هستند، نگه داشتن چنین محصولی بیشتر شبیه به نوستالژی است تا استراتژی تجاری. این کامیون در ایران نماد دوام بوده، اما دوام بدون پیشرفت، نهایتاً به عقب ماندگی منجر می شود. فیس لیفت پلاس شاید بتواند استانداردهای جاده ای را پاس کند، اما نمی تواند واقعیت را تغییر دهد: واگن هود زمان بازنشستگی اش رسیده، و تلاش برای احیای آن، بیشتر شبیه به کشیدن یک پیرمرد از تخت بیمارستان برای دویدن ماراتن است. آیا ایران خودرو دیزل بهتر نیست به جای سرمایه گذاری روی این فسیل، به سمت محصولات واقعاً جدید حرکت کند؟ زمان نشان خواهد داد، اما فعلاً، جاده های ایران همچنان میزبان این یادگار نارنجی رنگ خواهند بود یادگاری که شاید بهتر بود در موزه بماند تا در ترافیک.