آینده سوزی در فقدان حمل و نقل عمومی

پیشرانه -اخیرا معاون معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش با اشاره به افزایش مصرف بنزین گفته است خودروهای موجود ثروت مملکت را به باد خواهند داد. معنی دیگر این سخن آینده سوزی در فقدان حمل و نقل عمومی است.

به گزارش وب سایت خبری پیشرانه ، هر چه قدر بسیاری از کشورها به سمت استفاده بیشتر از حمل و نقل عمومی و کاهش سوخت های فسیلی حرکت می کنند ، در ایران در خلاف این مسیر طی می شود و آمارها از افزایش مصرف بنزین حکایت می کنند.
چندی پیش معاون معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش در این خصوص به ایلنا گفت :” در سال‌های گذشته حداکثر رشد مصرف سالانه بنزين ۷ درصد بوده است اما امسال به‌یکباره به ۲۰ درصد رشد مصرف رسیده‌ایم و متوسط مصرف روزانه بنزين از ۱۰۴ ميليون ليتر به ۱۲۴ ميليون ليتر رسيده است.
به گفته علي زيار اگر همین رویه ادامه داشته باشد با این خودروهای پرمصرف واقعا به ناکجاآباد می‌رویم.چرا اکنون تراز تولید و مصرف بنزین در کشور منفی شده است. تراز توليد و مصرف در تيرماه به منفي ۱۳ ميليون ليتر شده است.
وی ادامه داد:با خودروهایی که اکنون در اختیار مردم است نه تنها راه به جایی نمی‌بریم بلکه بدون تعارف تمام ثروت مملکت هم به باد خواهد رفت.
وی تاکید کرد: اکنون شاهدیم که حتی خودروهای جدیدتر سوخت بیشتری نسبت به خودروهای قدیمی مصرف می‌کنند. سمند مدل ۹۸، ۷ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر مصرف سوخت دارد در حالی که سمند سورن مدل ۱۴۰۱، ۹ لیتر بنزین مصرف می‌کند.اگر قرار است مصرف اصلاح شود باید ابتدا موتورهای خودروها بهینه و اصلاح شوند.”
خودروهای تک سرنشین
این سخنان نشان می دهد که در فقدان حمل و نقل عمومی مناسب ، استفاده از خودروهای تک سرنشین نیز بیشتر از گذشته شده است. ازیک سو بحث یارانه ای که به سوخت تعلق می گیرد و از سوی دیگر عدم فرهنگ سازی مناسب و همچنین برخورداری از سیستم ناوگان حمل و نقل که آسایش و شان مردم را حفظط کند ، اصلی ترین برای استفاده از خودورهای تک سرنشین و در نتیجه افزایش مصرف بنزین است.
این در حالی است که طی سال های اخیر به رغم تمام کمبودها و مسائل ناشی از تحریم ، شرکت های تولید کننده اتوبوس توانسته اند علاوه بر پیشرفت در تولید اتوبوس های برقی ، زیر ساخت های لازم برای افزایش ظرفیت را هم فراهم کنند. در واقع آنها نیاز به نوسازی و افزایش ناوگان حمل و نقل عمومی را درک و بر ضرورت حرکت های سریع و به روز رسیده اند.
بنابراین تا به این جای کار آنان به عنوان یک فعال در این صنعت در حد توان ، مقدمات کار را فراهم کردند. به نحوی که در حال حاضر ظرفیت تولید اتوبوس در کشور به بیش از ۷ هزار دستگاه در سال رسیده است. ضمن اینکه این بخش از صنعت خودروسازی مدعی هستند در صورت سفارش گذاری توان برآوردن کردن نیاز داخلی را دارند.
در مقابل آنچنان که باید و شاید متولیان و مسئولان مرتبط چندان توجهی به این بخش نداشته اند. آمار ۴ ماهه تولید اتوبوس و کاهش ۲۵ درصد آن به خوبی نشان گر این موضوع است.
این در حالی است که بر خلاف خودروهای سواری و تجاری ، مشتریان این نوع خودروها خاص هستند. در واقع ابتدا باید از سوی مراجع و مراکز خاص سفارش گذاری شوند تا پروسه های تولید آغاز شود.
با این حال آمار نشان می دهد که نهادها و سازمان هایی که باید سفارش گذاری کنند بنا به دلایل مختلفی چندان اهمیتی به موضوع نداده اند. در کنار این بی توجهی سعی کرده اند که بخشی از این نیاز را که فوریت های متفاوتی نیز برای آن ذکر می کنند ، از طریق واردات بر طرف شود.
فراهم شدن مقدمات واردات ۲ هزا دستگاه اتوبوس کارکرده برای خدمت رسانی به راهیان اربعین حسینی (ع) یکی از این موارد به شمار می آید که در خرداد ماه سال جاری به تصویب رسیده است.
این در حالی است که اگر بر اساس نیازها و برنامه ها اقدام می شد ، ابتدا این مشکل چند سال زودتر از این ها شناسایی می شود و در ادامه با توجه به زیرساخت های موجود با تولید داخل به پر کردن خلاء های موجود اقدام می کردند.
به نظر می رسد طی سال های اخیر زنگ خطر افزایش مصرف بنزین را کسی نشنیده است و در لابلای مسائل و مشکلات اقتصاد دولتی گم شده است.به بیان ساده کسی به آینده سوزی و خطرات ناشی از آن نه تنها اهمیتی نمی دهد بلکه به فکر راه چاره هم نیستند.
یعنی نه تنها نسبت به آیندگان احساس مسئولیتی دیده نمی شود ، بلکه امروز را هم به گونه ای سپری می کنند که انگار فردایی در کار نخواهد بود. اما این فردا وجود دارد و در حالی به آن خواهیم رسید که غیر از اتلاف منابع ملی و هدر دادن فرصت ها با افزایش آلودگی ها خواه ناخواه به یک مرگ تدریجی دچار خواهیم شد.

نوشته :مهدی اسدی