فرهنگ تولید در ایران فراموش شده است

پیشرانه – کشوری که برای سال‌ها با تحریم‌ روبه رو بوده نیاز به تغییر در دیدگاه‌ کلان خود دارد و در این بین فرهنگ تولید در ایران بسیار مهم است.

به گزارش وب سایت خبری «پیشرانه» در یادداشتی که بابک صدرایی – کارشناس صنعت خودرو – در اختیار پیشرانه قرار داده، آمده است: تحریم های بین المللی و به طور خاص تحریم‌های اخیر، اهمیت تولید و صنعتی شدن را برای کشوری چون ایران با ساختار سیاسی و موقعیت ارتباطی جهانی که دارد، بیش از گذشته آشکار کرد.

گرچه امروزه استقلال به عنوان یک ارزش نیست بلکه ارتباط درست و منطقی با جهان پیرامون  ارزش قلمداد می‌شود اما فارغ از همه اصول و علوم اقتصادی و جهان متمدن و آزاد، باید نگاهی هم به شرایط ویژه کشورمان داشته باشیم که سالهای سال انواع تحریم‌ها بر سر آن سایه افکنده و قطعا کشوری که همواره تحت تحریم‌های گوناگون بوده و تداوم و حتی شدت آن را نیز احساس می‌کرده می‌بایست توجه ویژه‌ای به امر تولید می‌داشت که متاسفانه این امر در حد و اندازه لازم رخ نداد.

سال‌هایی که قیمت نفت بالا رفت و دلارهای نفتی به کشور سرازیر شد، توجه بیشتر به سمت واردات معطوف و از رونق تولید کاسته شد. متاسفانه در یک اقتصاد بیمار ارزش‌ها نیز تغییر می‌کند و زمانی که در اثر عدم ثبات اقتصادی و وجود حفره‌های گوناگون در کشور دلالی رونق می‌گیرد و یک شبه عده‌ای ره صد ساله را طی می‌کنند یا انواع رانت‌ها و فساد و اختلاس و… ثروت‌های افسانه ای را نصیب عده‌ای می‌کند، کار و تلاش و تولید رنگ می‌بازد.

در اصل سال‌هاست که شعار تولید را می‌دهیم اما در عمل تولید با موانع بسیاری روبرو می‌شود. ما در ابتدا باید تولید را به عنوان یک ارزش والا در جامعه ترویج کنیم و فرهنگ تولید در ایران را از کودکی در مدارس ترویج کنیم. تولید در سطح اجتماعی همان خدمتگذاری به جامعه و میهن است، تولید فقر زدایی می‌کند و به عدالت اجتماعی کمک شایان می‌کند ، تولید جامعه را پویا و امن و سالم و بارور می‌کند و در سطح جهانی برای کشور آبرو و حیثیت و ارزش ایجاد می‌کند.

از سوی دیگر تولید به نهادهای دانشگاهی ،علمی و تحقیقاتی اجازه حضور و ظهور عملی ایده‌ها و تحقیقات را می‌دهد، در اصل تولید و صنعتی شدن بین تمام نهادهای یک کشور وحدت ایجاد می‌کند البته به شرطی که ایمان به آن و فرهنگش وجود داشته باشد. از این رو، برای برداشتن موانع تولید باید فرهنگ تولید را به عنوان ارزش ترویج داد و قطعا ثبات اقتصادی و سرمایه گذاری می‌تواند خود مشوق تولید باشد، تولید مدیریت دلسوز می‌خواهد که بر مبنای تخصص بر سر کار آمده باشد و دلسوز کشور باشد، تولید عزم جدی می‌خواهد تا همه ارکان جامعه در مسیر سازندگی گام بردارند.

بدنه تولید در کارگاه‌های کوچکی شکل می‌گیرد که سهم مهمی در نوآوری و اشتغال دارند و فرهنگ گسترش آنها باید شکل گیرد. زمانی تولید موفق است که جامعه به صورت خودکار، با درک شرایط، سرمایه‌های سرگردان خود را به سمت تولید و سازندگی سوق دهد تا هم منافع اقتصادی برای همه اقشار دخیل به وجود آید و هم بحث‌های ارزشی و ملی رشد کنند.