حضور مجدد پژو در آمریکا؛ طلسمی که پابرجا ماند

پیشرانه- در دو سال اخیر و پس از معرفی زیرشاخه لوکس و پریمیوم DS و همچنین عرضه نسل تازه مدل‌هایی همچون ۳۰۰۸ و ۵۰۸ ، مدیران گروه پژو-سیتروئن (PSA) بارها از تمایل برای بازگشت این گروه به بازار ایالات‌متحده و برنامه‌های مدون و جامع خود برای ازسرگیری فعالیت در ینگه‌دنیا سخن گفتند.

به گزارش وب‌سایت خبری «پیشرانه» البته این زمزمه‌ها در یک دهه اخیر و حتی قبل از آن در مقاطع مختلفی به گوش می‌رسید اما با بهبود وضعیت مدیریتی و مالی پژو در ۵ سال اخیر و همچنین معرفی محصولاتی با طراحی چشمگیر ، عملکرد فنی مطلوب و کیفیت ساخت مناسب و قابلیت اطمینان‌پذیری بالاتر ، به نظر می‌رسید این رؤیا حالا از هر زمان دیگری (در قرن بیست و یکم) دست‌یافتنی‌تر باشد.

حتی در اوایل سال ۲۰۱۹، مدیرعامل پژو یعنی کارلوس تاوارس به‌طور رسمی اعلام کرد که برند پژو آغازگر پروژه حضور PSA در بازار آمریکای شمالی خواهد بود و حتی عنوان شد که ۱۵ ایالت آمریکا (و همین‌طور ۴ ناحیه در کانادا)، به‌عنوان نقاطی که بازاریابی و افتتاح شبکه فروش و خدمات پژو از آن‌ها آغاز خواهد شد، موردبررسی قرارگرفته‌اند.

با ادغام دو گروه فیات-کرایسلر(FCA) و پژو-سیتروئن(PSA) و تأسیس اتحاد استلانتیس(Stellantis)، بسیاری بر این باور بودند که بهره‌مندی از شبکه گسترده فروش و خدمات FCA در آمریکای شمالی، می‌تواند نقش تسهیلگر را در بازگشت پژو به بازار آمریکا بازی کند.

پژو ۵۰۸ جی تی لاین در یکی از گردهمایی‌های car & coffee

با حضور پژو ۵۰۸ جی تی لاین در یکی از گردهمایی‌های car & coffee علاقه‌مندان به خودرو در شهر آتلانتا ایالت جورجیا آمریکا به‌منظور ارزیابی نظرات و دریافت بازخورد از شهروندان و ماشین بازهای آمریکایی؛ برنامه پژو برای حضور مجدد در بازار ایالات‌متحده از سال ۲۰۱۷ با جدیت بیشتری دنبال شد بطوریکه مدیریت پژو از حضور این برند در آمریکا تا سال۲۰۲۶ و یا حتی ۲۰۲۳ صحبت می‌کرد.

درنهایت اما تصمیمات مدیران اتحاد تازه تأسیس پژو-سیتروئن و فیات کرایسلر یا همان “استلانتیس” شرایط را به گونه دیگری رقم زد…

اما با اظهارنظر اخیر و اعلام موضع رسمی لری دامینیک (مدیر تازه منصوب‌شده بخش آمریکای شمالی آلفارومئو و از مدیران رده‌بالای استلانتیس)تمام این رؤیاپردازی‌ها، برنامه‌ریزی‌ها و گمانه‌زنی‌ها در چشم برهم زدنی نقش بر آب شده است؛ چراکه وی بازگشت پژو به بازار آمریکا را منتفی دانسته و اعلام کرد که سیاست و استراتژی استلانتیس، تمرکز ویژه بر روی برندهایی است که در حال حاضر در بازار آمریکا حضور دارند و بنابراین توجه و تمرکز اصلی این گروه، بر روی ارتقا جایگاه و بهبود عملکرد برند آلفارومئو در بازار آمریکا خواهد بود.

نکته جالب این است که لری دامینیک پیش از تصدی ریاست بخش آمریکای‌شمالی آلفارومئو، به‌عنوان یکی از مسئولان ارشد PSA چند سال اخیر را مشغول امکان‌سنجی حضور مجدد پژو در آمریکا و فراهم آوری مقدمات حضور این خودروساز فرانسوی در ایالات‌متحده بوده است!

البته در حال حاضر آلفارومئو نیز حال‌وروز چندان خوشی ندارد؛ این خودروساز پرآوازه و نامدار ایتالیایی در حاضر تنها دو مدل(!) را در سبد محصولاتش دارد که شامل یک سدان(جولیا) و یک کراس‌اوور(استلویو) می‌شود.

نیاز به گفتن نیست که در بازار پررقابت امروز و درحالی‌که اکثر رقبای اروپایی، کره‌ای، ژاپنی و آمریکایی تنوع قابل‌توجهی را در سبد محصولات خود و خصوصاً سگمنت خودروهای کراس‌اوور ایجاد کرده‌اند، داشتن دو مدل (و تنها یک کراس‌اوور) در سبد محصولات چیزی شبیه به یک شوخی مضحک و احمقانه است! اما این شوخی مضحک متأسفانه حقیقت دارد و آلفارومئو حتی در معرفی محصول جدیدش یعنی کراس‌اووری که شبیه به کانسپت توناله خواهد بود( و یک سگمنت پایین‌تر از استلویو و در کلاس کامپکت قرار خواهد گرفت) تأخیر قابل‌توجهی داشته و آمار فروش سال ۲۰۲۰ آلفا در آمریکا نیز اگرچه نسبت به سال ۲۰۱۹ رشد نسبتاً خوبی داشته(۱.۳ درصد)، اما هنوز با رقم مناسب، حد ایده‌آل و پتانسیل‌های بالقوه برند با اصالت و ریشه‌داری همچون آلفارومئو، فاصله زیادی دارد.

آلفارومئو در حال حاضر از تنوع بسیار پایین سبد محصولاتش( شامل دو مدل جولیا و استلویو) و به طبع آن، توان رقابتی  بسیار محدود رنج می‌برد اما گفته می‌شود که طی یکی دو سال آینده، دو کراس اوور به سبد محصولاتش اضافه خواهند شد.

علاوه بر آلفارومئو، دیگر برند پریمیوم گروه FCA یعنی کرایسلر نیز وضعیت چندان مساعدی ندارد چراکه علاوه بر تنوع بسیار پایین سبد محصولات( شامل سدانِ سالخورده‌ای همچون ۳۰۰ و مینی ون‌های محبوبی نظیر وویاجر و پاسیفیکا) فروش کلی حدوداً ۱۱۰ هزار دستگاهی آن در سال ۲۰۲۰، نشان از این دارد که حجم فروش کرایسلر در عرض پنج سال، به یک‌سوم مقدار قبل رسیده است.

وضعیت تراژیک و نامساعد کرایسلر و ضرر دهی شدید آن، به‌طورجدی زنگ خطر و ناقوس مرگ را برای تعطیلی کامل این برند با اصالت آمریکایی به صدا درآورده است اما ظاهراً مدیران استلانتیس هنوز از کرایسلر به‌طور کامل قطع امید نکرده‌اند.

در یک‌کلام و به‌طور خلاصه می‌توان گفت که بلندپروازی‌ها و رویای دیرینه مدیران پژو برای بازگشت به آمریکا و تمام برنامه‌ریزی‌های آنان در سال‌های اخیر برای حضوری قدرتمند در دومین بازار بزرگ خودرو جهان ، قربانی مصلحت‌اندیشی و محافظه‌کاری مدیران بلندپایه اتحاد تازه تأسیس استلانتیس و ترجیح منافع سازمانی و کلی به منافع زیرمجموعه‌ها و زیر برندها شده است.

پژو در سال ۱۹۹۱ به‌طور رسمی به حضور در بازار ایالات‌متحده پایان داد و مدل ۴۰۵ آخرین محصول این خودروساز فرانسوی بود که به بازار این کشور راه می‌یافت.

فروش پژو در ایالات‌متحده در سال ۱۹۹۰ به تنها ۴۲۹۲ دستگاه رسیده بود که افتی شدید و فاحش را در مقایسه با میانه‌های دهه ۱۹۸۰ نشان می‌داد؛ برای مثال در سال ۱۹۸۶ پژو حدود ۱۴ هزار دستگاه خودرو در ینگه‌دنیا فروخته بود و موفقیت‌آمیزترین عملکرد پژو در تاریخ حضورش در بازار آمریکا نیز به فروش حدوداً ۲۰ هزار دستگاهی در سال ۱۹۸۴ بازمی‌گشت.

البته برخلاف خودروسازی مثل فیات که علت اصلی خروجش از بازار آمریکا ( در اوایل دهه ۱۹۸۰( کیفیت ساخت پایین و خرابی‌های متعدد محصولاتش بود، ساخته‌های پژو (خصوصاً مدل ۴۰۵ ) از کیفیت مطلوبی برخوردار بوده و حتی ازلحاظ کیفیت و لذت سواری نیز نقدهای بسیار مثبتی را از سوی کارشناسان، متخصصان و خودرونویس‌های آمریکایی دریافت کرده بودند.

درواقع قیمت بالای محصولات پژو و استراتژی‌های بازاریابی نادرست این کمپانی در کنار عدم بهره‌گیری از نقشه راهی مدون و هدفمند برای تقابل با خودروسازان ژاپنی و درنتیجه از دست دادن توان رقابتی، مقدمات خروج پژو از بازار آمریکا را فراهم آوردند تا درنهایت مُهر پایانی بر حضور پژو در سرزمین فرصت‌ها زده شود.

پژو پس از سیتروئن و رنو، به‌نوعی آخرین خودروساز فرانسوی بود که عطای حضور در بازار ایالات‌متحده را به لقایش بخشید و تا به امروز و بعد از گذشت سه دهه، همچنان هیچ‌یک از برندهای خودروساز فرانسوی(پژو، رنو و سیتروئن) موفق به درهم شکستن این طلسم و بازگشت به بازار آمریکا نشده‌اند.

پژو ۵۰۵ در پوشش تاکسی نیویورک، دهه ۱۹۸۰ میلادی

پژو در سال ۱۹۹۱ و به دلیل آمار فروش پایین، “سرزمین فرصت‌ها” را ترک کرد و ۴۰۵ آخرین نماینده پژو در بازار آمریکا بود؛ خودرویی که اتفاقاً از سوی نشریات خودرویی آمریکا نیز در پارامترهای فنی، کیفی و عملکردی بسیار مورد تحسین واقع‌شده بود(در نسخه Mi16) اما قیمت بالا، نامعقول و غیررقابتی آن به‌عنوان بزرگ‌ترین نقطه‌ضعفش شناخته می‌شد و البته درنهایت هم کار دستش داد! پژو اولین بار در سال ۱۹۵۸ به‌طور رسمی وارد بازار ایالات‌متحده شده بود.

نویسنده: علی کریمی