رستگاری لحظه آخری “مکسِ دیوانه” در یاس‌مارینا!

پیشرانه – در یکشنبه هفته گذشته، اگر به دنبال اوج اضطراب، التهاب، لذت و هیجان می‌گشتید، نشانی آن را نه در مستطیل سبز و نه در سالن بسکتبال، بلکه در پیست اتومبیلرانی یاس‌مارینا ابوظبی می‌یافتید.

به گزارش وب سایت خبری «پیشرانه»در یکشنبه هفته گذشته، اگر به دنبال اوج اضطراب، التهاب، لذت و هیجان می‌گشتید، نشانی آن را نه در مستطیل سبز و نه در سالن بسکتبال، بلکه در پیست اتومبیلرانی یاس‌مارینا ابوظبی می‌یافتید؛ جایی که در یک مسابقه تاریخی و جدالی بسیار فشرده و تنگاتنگ، مکس ورستاپن، راننده ۲۴ ساله و هلندی تیم ردبول، توانست با سبقت از لوییس همیلتون (راننده انگلیسی تیم مرسدس-بنز و قهرمان ۷ دوره رقابت‌های فرمولاوان) در آخرین دور از مسابقه، برای نخستین بار عنوان قهرمانی این رقابتها را از آن خود سازد.

اما چرا گرندپری ابوظبی به چنین سطحی از حساسیت و جذابیت رسید و مکس ورستاپن چگونه توانست پیروز این نبرد تاریخی و فراموش نشدنی باشد؟ در ادامه به مرور اجمالی فصل ۲۰۲۱ رقابتهای فرمولاوان و گرندپری ابوظبی خواهیم پرداخت.

نگاهی گذرا به طول فصل و وضعیت رقابت پیش از گرندپری ابوظبی

مدتها بود که طرفداران فرمولاوان شاهد چنین رقابت نزدیک و نفسگیری بین دو راننده و دو تیم مدعی اصلی عنوان قهرمانی در طول فصل نبودند؛ چرا که از سال ۲۰۱۴ تا به امروز، این مرسدس و رانندگان این تیم بوده‌اند که با اختلافی قابل‌توجه و اقتداری مثال‌زدنی عنوان قهرمانی رقابتهای فرمول‌یک را به خود اختصاص داده‌اند ( در این بین شش قهرمانی سهم لوئیس همیلتون و یک قهرمانی سهم نیکو روزبرگ بوده است) و بنابراین در طی ۷ سال اخیر ، هیچگاه سرنوشت قهرمانی ( چه در بخش راننده‌ها و چه در بخش تیمی) به روز پایانی و مسابقه آخر کشیده نشده بود.

اگرچه نباید از یاد برد که در طی این بازه زمانی، نزدیک‌ترین و حساس‌ترین رقابت به فصل ۲۰۱۶ و رقابت درون‎تیمی همیلتون و روزبرگ برای کسب عنوان قهرمانی مربوط می‌شد که همیلتون با ۱۲ امتیاز کمتر پای به مسابقه پایانی در ابوظبی گذاشته بود اما علیرغم پیروزی و بدلیل قرارگیری روزبرگ در جایگاه دوم این مسابقه، در نهایت (با تنها ۵ امتیاز اختلاف) قهرمانی فصل را به هم‌تیمی آلمانی خود واگذار کرد

رقابت شانه به شانه همیلتون و ورستاپن (در بخش راننده‌ها) و مرسدس و ردبول ( در بخش تیمی) در تمام طول فصل ۲۰۲۱ ادامه و امتداد داشت که با مجادله‌های پرشمار و حواشی بحث‌برانگیزی بین دو راننده و تیم‌هایشان نیز همراه بود؛ از جمله این حواشی می‌توان به تصادف خطرناک همیلتون با ورستاپن در پیست سیلورستون انگلستان و خارج شدن ورستاپن از دور مسابقه یا برخورد خطرناک این دو با یکدیگر در پیست مونزا ایتالیا و بلند شدن ماشین ورستاپن (که همیلتون به لطف وجود هیلو از این برخورد سهمگین جان سالم به در برد) اشاره کرد.

در طی فصل جایگاه اول و دوم جدول کلی رده‌بندی رانندگان در کشاکشی دیدنی بطور تقریبا پیاپی بین ورستاپن و همیلتون دست به دست می‌شد اما در نیم فصل دوم رقابتها ورستاپن توانست به مرور برتری خود را به حریف دیکته کند و  فاصله نسبتا خوبی را با رقیب انگلیسی خود ایجاد کند اما لوئیس‌همیلتون هم بیدی نیست که با این بادها بلرزد و هرگز کسی نبوده که اهل پا پس‌کشیدن باشد.

با کسب سه پیروزی پیاپی در گرندپری‌های برزیل، قطر و عربستان (که این رقابت ماقبل آخر در پیست کورنیش جده نیز بسیار حساس، پرحادثه و دراماتیک بود)، همیلتون توانست خود را به امتیاز ۳۶۹.۵ ( برابر با ورستاپن) برساند تا تعیین سرنوشت قهرمان جهان به واپسین جدال در امارات‌متحده‌عربی کشیده شود. علاوه بر اینها و با توجه به نتایج هم‌تیمی‌های همیلتون و ورستاپن ( والتری‌بوتاس و سرجیو پرز) در طول فصل، این نتایج مرسدس و ردبول در بیست و دومین مسابقه فصل و گرندپری ابوظبی بود که سرنوشت قهرمانی در بخش تیمی را تعیین می‌کرد.

پیش از این تنها یک بار در تاریخ رقابتهای فرمولاوان اتفاقی کاملا مشابه افتاده بود و دو راننده پیشتاز با امتیاز کاملا برابر وارد آخرین گرندپری فصل شده بودند؛ آن هم در سال ۱۹۷۴ که در نهایت با پیروزی امرسون فیتیپالدی راننده برزیلی مک‌لارن بر کلای رگازونی (رقیب سوییسی‌اش از تیم فراری) همراه بود و اولین قهرمانی مک‌لارن را نیز برای این تیم انگلیسی به ارمغان آورد.

همه این موارد باعث شد تا فصل ۲۰۲۱ بعنوان فصلی فوق‌العاده جذاب، دیوانه‌وار، عجیب و فراموش‌نشدنی در ذهن طرفداران و کارشناسان نقش ببندد و جایگاهی خاص، بی‌همتا و ابدی-ازلی را در کتاب تاریخ فرمولاوان به خود اختصاص دهد.

گرندپری ابوظبی؛ اوج جذابیت و هیجان در رقابتی‌ تاریخی با پایانی دراماتیک!

در دور تعیین خط گرندپری ابوظبی و برخلاف مسابقه قبلی در جده عربستان سعودی، این مکس ورستاپن بود که توانست آخرین پول‌پوزیشن فصل را از آن خود کند. با اختلاف زمان ۰.۳۷۱ ثانیه نسبت به ورستپن، لوئیس همیلتون جایگاه دوم را به خود اختصاص داد و لندو نوریس (راننده مک‌لارن) نیز باید مسابقه را از مکان سوم استارت می‌زد.

همیلتون از همان ابتدا و در استارتی عالی، ورستاپن را در اولین پیچ پشت سر می‌گذارد و فاصله خوبی را با او ایجاد می‌کند اما در ادامه همیلتون در افزایش فاصله خود با ورستاپن (برای ایجاد حاشیه امنیتی قابل اتکاتر) ناکام می‌ماند، چرا که در دام دفاع فوق‌العاده و جانانه سرجیو پرز ( هم‌تیمی ورستاپن که به دلیل تعویض لاستیک‌های دو مدعی اصلی قهرمانی توانسته بود خود را به رتبه اول برساند) و استراتژی زیرکانه ردبول گرفتار شده بود.

اما همیلتون بالاخره در دور ۲۱ از پرز سبقت می‌گیرد و با توجه به اقدام مجدد ورستاپن و ردبول برای تعویض لاستیک، موفق می‌شود این فاصله را در مقطعی از مسابقه به فراتر از ۱۸ ثانیه هم برساند.

در شرایط عادی، جبران کامل این اختلاف برای ورستاپن بسیار سخت خواهد بود؛ هرچند به دلیل استراتژی محتاطانه و البته منطقی تیم مرسدس (در عدم فراخوانی خودروی همیلتون به پیت‌استاپ برای تعویض لاستیک) و به دلیل لاستیک‌های جدید و سافت ورستاپن، طبعا این فاصله به مرور و در طی دورهای بعدی کاهش می‌یافت (و همینطور هم شد) اما بسیار بعید بود که در شرایط معمول (منظور رخ ندادن حوادثی غیرقابل پیش‌بینی نظیر تصادف‌های سنگین یا وروی خودروی ایمنی و … است) و تا دور آخر این فاصله به صفر برسد.

اما در دور پنجاه و سوم مسابقه، اتفاقی می‌افتد که سرنوشت این گرندپری و قهرمان فصل را به کلی تغییر می‌دهد؛ برخورد خودرو نیکلاس لطیفی (راننده کانادایی-ایرانی‌الاصل تیم ویلیامز) به دیواره پیست باعث ورود خودروی‌ایمنی (Safety Car) به داخل پیست مسابقه می‌شود تا خودروی لطیفی و بقایا و قطعات‌ حاصل از برخورد از سطح پیست جمع‌آوری شود (در این شرایط فاصله زمانی خودروها از بین می‌رود و تنها ترتیب‌ها حفظ می‌شود).

در این هنگام و با توجه به کاهش سرعت و قرارگیری خودروها در پشت سر خودروی ایمنی، ورستاپن و ردبول شرایط را مهیا می‌بینند تا سومین تعویض لاستیک خود را نیز انجام دهند.

  برخورد خودروی نیکلاس لطیفی به دیواره پیست در دور ۵۳ مسابقه

در تصمیمی شوکه‌کننده و حیرت‌آور (که بنظر می‌رسد تحت فشار شرایط پیچیده مسابقه و معادله قهرمانی و به دلیل بالا نگه داشتن سطح جذابیت و هیجان رقابت گرفته شده) در حالیکه به لطف کاهش سرعت خودروها پشت خودروی ایمنی، ورستاپن با لاستیک‌های کاملا نو و سافت خود درست به پشت سر همیلتون رسیده بود، مسئولان برگزاری مسابقه (پیش از شروع آخرین دور) خودروی ایمنی را از پیست خارج می‌کنند تا رقابت در حالت عادی خود پیگیری شود! در چنین شرایطی، فاصله همیلتون و ورستاپن که پیش از تصادف لطیفی در حدود ۱۱ ثانیه بود، عملا از بین رفت و به حداقل رسید تا همیلتون با لاستیک‌های کهنه و فرسوده خودرویش عملا شانسی در برابر ورستاپن نداشته باشد.

ورستاپن با برتری بلامنازع در بخش لاستیک‌ و به لطف استراتژی پرریسک و جسورانه ردبول ( همچنین با چاشنی خوش‌شانسی) بالاخره توانست از همیلتون سبقت بگیرد و بی‌درنگ به سوی خط پایان راند تا برنده این ماراتن نفسگیر لقب گرفته و اولین قهرمانی جهان خود را جشن بگیرد.

لوئیس‌همیلتون که تقریبا تمامی دورهای مسابقه را پیشتاز بود، در مقام دوم قرار گرفت تا علیرغم شایستگی بسیار، در کسب هشتمین عنوان قهرمانی (و عبور از رکورد مشترک خودش و مایکل‌شوماخر) ناکام بِمانَد.

  تصویری تاریخی از لحظه‌ای حساس و تعیین کننده؛ سبقت ورستاپن از همیلتون در آخرین دور از مسابقه ابوظبی

خوشحالی اعضای تیم ردبول از قهرمانی مکس ورستاپن

  لوئیس همیلتون با تمام قوا و تا آخرین نفس برای هشتمین عنوان قهرمانی‌اش جنگید اما برخورد خودروی نیکلاس لطیفی به دیواره پیست در دورهای پایانی و در ادامه تصمیمات سوال‌برانگیز مسئولان برگزاری مسابقه، معادلات این راننده انگلیسی و تیم مرسدس را به کلی بر هم ریخت تا در نهایت آه و حسرت سهم همیلتون از این شب تاریخی و هیجان‌انگیز باشد.

تصمیمات مسئولان برگزارکننده ( و در صدر آنها مایکل مَسی) در دورهای پایانی رقابت ابوظبی و قوانین مبهم FIA در مورد عبور خودروهای لَپ‌شده، واکنش‌های گوناگون و فراوانی را به دنبال داشت و به سوژه اصلی بحث میان طرفداران و کارشناسان پس از مسابقه تبدیل شد؛ تا جایی که حتی برخی از طرفداران مکس ورستاپن علیرغم خوشحالی از پیروزی راننده محبوبشان، صراحتا و صادقانه به این نکته اذعان داشتند که کسب پیروزی به این شکل، چیزی نبوده که بعنوان یک طرفدار ورزش و مخاطب فرمول‌یک برایشان مورد پذیرش و خوشایند باشد. مرسدس-بنز نیز بلافاصله پس از پایان مسابقه در دو مورد اعتراض خود (پیرامون نقض قوانین در جریان مسابقه) را به فدراسیون جهانی ابلاغ کرد که هر دو مورد با مخالفت FIA مواجه شد و قهرمانی ورستاپن رسما مورد تایید قرار گرفت. در واکنش، لوئیس همیلتون و توتو وولف (مدیر اجرایی تیم مرسدس) مراسم رسمی اهدای جوایز قهرمانی جهان (که پنج‌شنبه از سوی اتحادیه بین‌المللی فرمول‌یک در پاریس برگزار شد) را تحریم کردند.

  تبریک لوئیس همیلتون و پدرش (آنتونی همیلتون) به مکس ورستاپن و پدرش یوهانس ورستاپن ( که خود سابقه حضور در فرمولاوان را داشته)  و همچنین دلداری پدر همیلتون به پسرش از جمله تصاویر پراحساس و همدلی برانگیزی بود که بسیار مورد توجه کاربران در فضای مجازی قرار گرفت.

نکته جالب ماجرا اینجاست که لوئیس همیلتون نیز در سال ۲۰۰۸ اولین قهرمانی جهان خود در رقابتهای فرمولاوان را با یک سبقت جانانه و باورنکردنی در آخرین دور از آخرین مسابقه فصل در برزیل بدست آورده بود؛ آن هم در مقابل چشمان گریان فیلیپه ماسا برزیلی و هموطنان او ( ماسا اصلی‌ترین رقیب همیلتون برای کسب عنوان قهرمانی بود و اگر همیلتون در دور آخر موفق به سبقت و قرار گرفتن در جایگاه پنجم نشده بود، عنوان قهرمانی فصل به ماسا تعلق می‌گرفت).

در مجموع رقابت‌های فصل ۲۰۲۱، مکس ورستاپن با کسب ۱۰ سکوی نخست در گرندپری‌ها و با کسب ۳۹۵.۵ امتیاز قهرمان شد و پس از او لوئیس‌همیلتون (۸ سکوی نخست و ۳۸۷.۵ امتیاز) در جایگاه دوم ایستاد. دیگر راننده مرسدس یعنی والتری‌بوتاس با کسب ۲۲۶ امتیاز سوم شد و سرجیو پرز دیگر راننده تیم ردبول نیز با ۱۹۰ امتیاز در جایگاه چهارم قرار گرفت. در جدول امتیازات تیمی مرسدس با کسب ۶۱۳.۵ امتیاز در جایگاه نخست ایستاد تا هشتمین قهرمانی پیاپی خود را جشن بگیرد. تیم‌های ردبول (۵۸۵.۵)، فراری (۳۲۳.۵) ،مک‌لارن(۲۷۵) و آلپین( ۱۵۵) نیز به ترتیب جایگاه‌های دوم تا پنجم را تصاحب کردند.

  اولین عنوان قهرمانی جهان برای راننده جوان هلندی

  تیم مرسدس در پایان فصل ۲۰۲۱ فرمولاوان توانست هشتمین قهرمانی پیاپی خود را کسب کند تا از این حیث رکورد بی‌نظیر خود را هرچه بیشتر تثبیت کرده باشد (با ۶ قهرمانی پیاپی در سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴، این رکورد تا قبل از سال ۲۰۲۰ در دست تیم فراری بود.

خداحافظی تلخ “مرد یخی” با فرمولاوان

یکی از نکات مهم مسابقه پایانی فصل ۲۰۲۱ در ابوظبی، خداحافظی کیمی رایکونن با رقابتهای فرمول‌یک بود. این راننده ۴۲ ساله فنلاندی که سه سال اخیر را در عضویت تیم آلفارومئو بوده، حدودا دو دهه است در رقابتهای فرمول‌یک حضور دارد ( ۱۹ فصل و ۳۴۹ مسابقه) و در سال ۲۰۰۷  با تیم فراری توانسته بود عنوان قهرمانی جهان را نیز از آن خود سازد (در هر دو بخش فردی و تیمی). رایکونن که در سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ سابقه حضور در رقابت‌های رالی جهانی (WRC) و نسکار را نیز در کارنامه دارد، در نزد طرفداران موتوراسپرت با لقب “مرد یخی” (Iceman)  شناخته می‌شود ( چرا که تجربه نشان داده در هر شرایط و تحت شدیدترین فشارها هم وی با خونسردی و آرامش هرچه تمام تر به کار خود ادامه می‌دهد!) و جدا از دستاوردها و موفقیت هایش، بدلیل منش، صداقت و یکرنگی و شخصیت آرام و موقرش، (هم در داخل و هم در خارج از پیست مسابقه) از احترام و محبوبیت بسیار بالایی نزد طرفداران فرمولاوان برخوردار است. اما در گرندپری ابوظبی اوضاع بر وفق مراد تیم آلفارومئو و رانندگانش پیش نرفت و هیچکدام از دو خودروی آلفا (به دلیل نقص فنی) نتوانستند مسابقه را به پایان برسانند تا رایکونن در آخرین مسابقه خود خداحافظی تلخ و ناخوشایندی با فرمولاوان داشته باشد.

نوشته: علی کریمی