مهدی اسدی پیشرانه- تعطیلی مدارس هنوز تنها راه مقابله با کاهش تلفات آلودگی به شمار می‌آید، این در حالی است که به نظر مشکل اصلی در بنزینی است که به اسم یورو ۴ و ۵ در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌گرفته است. درواقع مسئله بنزین‌هایی هستند که حتی یورو ۴ هم نیستند. طی سال‌های اخیر خودروسازان در حالی […]
پیشرانه- تعطیلی مدارس هنوز تنها راه مقابله با کاهش تلفات آلودگی به شمار می‌آید، این در حالی است که به نظر مشکل اصلی در بنزینی است که به اسم یورو ۴ و ۵ در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌گرفته است. درواقع مسئله بنزین‌هایی هستند که حتی یورو ۴ هم نیستند.
طی سال‌های اخیر خودروسازان در حالی ملزم به پاس کردن استاندارد یورو ۵ شده‌اند که به‌تازگی و به‌طور رسمی مشخص شده است که بسیاری از پالایشگاه‌های کشور نمی‌توانستند بنزین یورو ۴ تولید کنند. حتی بحث یورو ۶ نیز به‌صورت جدی بسیار مطرح است. این در شرایطی است که گویا فقط خودروسازان باید این استاندارد را پاس می‌کردند و مصرف‌کنندگان نیز برای کاهش آسیب‌ها و سوختن بهتر بنزین چاره‌ای جز خرید اکتان نداشتند.
در همین رابطه به‌تازگی سخنگوی کمیسیون کشاورزی، آب، منابع طبیعی و محیط‌زیست مجلس، با اشاره به اینکه مسئولان وزارت نفت گزارشی از روند و میزان تولید فرآورده‌های نفتی شامل گازوئیل، بنزین و رعایت استانداردهای لازم در این تولیدات به اعضای کمیسیون ارائه کردند، اظهار کرده است: بر اساس گزارش‌های ارائه‌شده با توجه به افزایش مصرف گازوئیل و بنزین در کشور به‌ناچار بخشی از اکتان موجود در بنزین کاهش داده می‌شود تا بتوانند ازنظر کمی سقف تولید را برای پاسخگوی به نیاز روزانه افزایش دهند.
علیرضا نظری در ادامه تصریح کرده است: مطابق گزارش نماینده وزارت نفت پالایشگاه‌های شازند، اصفهان، بندرعباس، تبریز، شیراز و ستاره خلیج‌فارس در برنامه زمان‌بندی‌شده باید مسیر لازم برای بهینه‌سازی تولید و همچنین تولید سوخت بر اساس استانداردهای یورو ۴ طی کنند.
این در حالی است که مشکل آلودگی هوا مسئله تازه‌ای نیست. هرسال با تغییر هوا و سردتر شدن دما این مشکل وخیم‌تر شده و مسئولان نیز در ظاهر جدی‌تر پیگیر ماجرا می‌شوند؛ اما با برطرف شدن طبیعی این مسئله، کار را کنار گذاشته و مردم را با انواع و اقسام مصیبت‌های آلودگی هوا و ریزگردها تنها می‌گذارند.
اوایل سال جاری بود که رئیس کمیسیون حمل‌ونقل عمومی و عمران شورای شهر جعفر تشکری هاشمی طی گزارشی اعلام کرد «سالانه بیش از ۶ میلیون نفر به علت آلودگی هوا دچار مرگ زودرس می‌شوند که ۴.۵ میلیون نفر آن‌ها به دلیل ذرات معلق کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون جان خود را از دست می‌دهند.»
به نظر می‌رسد که از بین رفتن جان هم‌وطنان براثر آلودگی هوا و نبودن سوخت مناسب در کنار نامناسب بودن حمل‌ونقل عمومی اصلاً برای مسئولان و متولیان امر مهم نیست. معلوم نیست آن‌ها چه‌کار مهم‌تری بالاتر و برتر و مهم‌تر از خدمت به مردم و تلاش برای بهبود سلامت آن‌ها دارند؟
چرا از بین رفتن جان انسان‌ها برای آن‌ها بی‌اهمیت است؟ با توجه به سابقه‌ای که آلودگی هوا در ایران دارد، چرا به‌تازگی آن‌ها به فکر برقی سازی افتاده‌اند؟ آیا آن‌ها دچار فقدان درک از وظایف مدیریتی هستند؟ آیا قدرت و توانایی تحلیل و برنامه‌ریزی ندارند؟ آیا توان پیشگیری و پیش‌بینی مسائل را ندارند؟ با این تفاسیر آیا اصلاً صلاحیت مدیریت را دارند؟
نظر شما چیست؟